نقش دین داری، سبک های فرزند پروری و ناگویی هیجانی در آمادگی به اعتیاد نوجوانان

مقدمه: عوامل بی شماری ازجمله عوامل فردی، خانوادگی و اجتماعی در شروع، ادامه و یا بازگشت پس از درمان وابستگی به مواد مخدر مؤثر هستند بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دین داری، سبک های فرزند پروری و ناگویی هیجانی در آمادگی به اعتیاد نوجوانان بود. مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل نوجوانان دختر و پسر پیش دانشگاهی کرمانشاه در سال تحصیلی 1394-1393 بود که درمجموع حدود 10000 نفر بودند. 375 نفر به عنوان نمونه پژوهشی به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شیوه های فرزند پروری بامریند، پرسشنامه سنجش دین داری آرین، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو و پرسشنامه آمادگی به اعتیاد زرگر بود. داده های به دست آمده با استفاده از روش های همبستگی و رگرسیون هم زمان و با استفاده از نرم افزار spss تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آمادگی به اعتیاد با ناگویی هیجانی، فرزند پروری سهل‎گیرانه و فرزند پروری مستبدانه رابطه مثبت و با فرزند پروری مقتدرانه و دین داری رابطه منفی معنی دار داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که ناگویی هیجانی، سبک های فرزند پروری و دین داری قادر به تبیین معنادار آمادگی به اعتیاد در نوجوانان می باشد.